از آنجا که در واقع صفحه را ترسیم می کند ، سیستم لیزر چاپگر – یا مونتاژ اسکن لیزر – باید بسیار دقیق باشد.
مجموعه اسکن لیزری سنتی شامل موارد زیر است: لیزر یک آینه متحرک یک لنز لیزر داده های صفحه را دریافت می کند – نقاط ریز که متن و تصاویر را تشکیل می دهند –
یک خط افقی در یک زمان. با پرت شدن درامون درام ، لیزر پالس نوری را برای چاپ می کند ، و برای هر نقطه از فضای خالی نبض نمی کند. در واقع لیزر خود پرتو را حرکت نمی دهد. در عوض پرتو را از آینه متحرک پرتاب می کند. با حرکت آینه ، پرتو را از طریق یک سری لنزها می درخشد. این سیستم اعوجاج تصویر ناشی از تغییر فاصله بین آینه و نقاط در امتداد طبل را جبران می کند.
گیرنده نور یک شکاف را بالا می برد تا مونتاژ لیزر بتواند خط بعدی را ترسیم کند. یک کامپیوتر کوچک موتور چاپ تمام این موارد را حتی با سرعت سرگیجه کاملاً همزمان می کند. برخی از پرینترهای لیزری برای نوشتن تصویر صفحه به جای یک لیزر واحد از نوار دیودهای ساطع کننده نور (LED) استفاده می کنند. هر موقعیت نقطه دارای نور اختصاصی خاص خود است ، به این معنی که چاپگر دارای وضوح چاپ یک مجموعه است. این سیستم ها نسبت به مجموعه های لیزر واقعی هزینه تولید کمتری دارند ، اما نتایج کمتری را ایجاد می کنند. به طور معمول ، آنها را فقط در چاپگرهای کم هزینه می یابید. پرینترهای لیزری با همان تفاوت اساسی در فتوکپی ها کار می کنند و تفاوت های قابل توجهی دارند. بارزترین تفاوت منبع تصویر است: یک فتوکپی با بازتاب یک چراغ روشن از آن ، تصویر را اسکن می کند ، در حالی که یک چاپگر لیزری تصویر را به صورت دیجیتال دریافت می کند. تفاوت عمده دیگر در نحوه ایجاد تصویر الکترواستاتیک است. هنگامی که یک فتوکپی یک قطعه کاغذ را روشن می کند ، نور به داخل نور سفید بازتاب می یابد اما توسط مناطق تاریک جذب می شود. در این فرآیند ، “پس زمینه” تخلیه می شود ، در حالی که تصویر الکترواستاتیک بار مثبت را حفظ می کند. به این روش “نوشتن سفید” گفته می شود. در اکثر پرینترهای لیزری ، روند معکوس می شود: لیزر خطوط تصویر الکترواستاتیک را تخلیه کرده و زمینه را با شارژ مثبت رها می کند. در پرینتر ، این سیستم “نوشتن سیاه” نسبت به سیستم “نوشتن سفید” آسانتر است و به طور کلی نتایج بهتری را به همراه دارد.